Een heet hangijzer wat iedere keer weer de kop op steekt in ons remigratieproject is de inschrijving in de BRP (Basisregistratie Personen).
Nederlanders die terugkeren hebben vaak, mede gezien de krapte op de woningmarkt, nog geen huisvesting en zijn dan aangewezen op tijdelijk verblijf in b.v. hotel, B&B, vakantiepark of bij familie of vrienden. Op deze plekken is het inschrijven op hun adres soms contractueel verboden door de aanbieder van de tijdelijke verblijfsruimte, of onwenselijk voor de huidige bewoners (het heeft bijv. kortingen en belastingtechnische consequenties).
Toch moet je je eigenlijk binnen 5 dagen inschrijven bij een gemeente als je langer dan 4 maanden in Nederland wilt verblijven. Een briefadres zou dan de oplossing kunnen zijn.
De overheid heeft als doelstelling dat iedereen in Nederland bij de BRP ingeschreven staat op de plek waar hij of zij verblijft in Nederland. Inschrijven kan pas met een adres. Heb je nog geen adres dan kan je je inschrijven bij de BRP met gebruik van het briefadres. De inwoners- eigenaren van dit adres moeten hier wel toestemming voor geven, maar zij ondervinden geen financiële consequenties (wat wel het geval is als je je inschrijft bij iemand).
De NVVB (Nederlandse Vereniging voor Burgerzaken)
De NVVB heeft ons uitgelegd dat een briefadres voor terugkerende Nederlanders volgens de letter van de wet geweigerd kan worden als iemand al ergens onderdak heeft.
Gemeenten keuren dan ook vaker een briefadres af dan dat zij het goedkeuren. De algemene opvatting van de gemeenteambtenaar is dat een briefadres kan worden toegekend aan personen die helemaal geen dak meer boven hun hoofd hebben, zoals de dak- en thuislozen, personen die door omstandigheden op straat komen te staan (denk aan scheiding, arbeidsmigranten) of bijvoorbeeld gedetineerden.
We hebben de NVVB gevraagd of iemand die in een overbruggingsperiode zit, wel volgens de wet een briefadres toegewezen zou kunnen krijgen. Een mogelijke situatie zou kunnen zijn dat men zich tussen twee woonadressen bevindt. Het woonadres in het buitenland en een adres in Nederland, men moet dan wel zelf in Nederland verblijven. De NVVB zal dit scenario bij hun adviescommissie persoonsregistratie voorleggen.
Gesprek RvIG en BZK
RvIG (Rijksdienst voor Identiteit Gegevens) en Binnenlandse Zaken heeft ons in een persoonlijk gesprek uitgelegd dat, behalve als er sprake is van onrechtmatig verblijf, het verschaffen van een briefadres wettig verplicht is. Zelfs zonder enig adres zou derhalve een briefadres bij de gemeente of werkgever mogelijk moeten zijn.
Er is dus enige discrepantie tussen de uitleg van BZK en die van NVVB.
Meld problemen met aanvragen briefadres bij Stichting GOED
Wanneer je een briefadres wilt aanvragen dan adviseren wij duidelijk aan te geven dat het om een tijdelijke situatie gaat, een overbruggingsperiode, in afwachting op een huur of koopwoning. Neem eventueel een bewijs mee dat aantoont dat je uit het buitenland bent vertrokken en er niet meer woont.
Mede naar aanleiding van het onderhoud dat de Stichting GOED heeft gehad met het RvIG zal deze de gemeenten beter gaan informeren en zullen Nederlanders die terugkeren als specifieke doelgroep worden opgenomen in het Meldpunt Overheidsregistraties. Dit meldpunt wordt binnenkort gelanceerd.
Het zal in eerste instantie mensen de weg wijzen naar het juiste loket en is in het leven geroepen om te zorgen om onenigheid te voorkomen m.b.t. registraties in de BRP.
Zolang dit meldpunt nog niet operationeel is en je hebt problemen met het verkrijgen van een briefadres, kun je dit melden bij Stichting GOED.
In 2017 werd ik continue bedreigd door de buren, terwijl ik er nog geen 2 maanden woonde, de politie kon niets doen zolang ik nog leefde of zelf kon bellen en de gemeente wilde niets doen omdat mijn buren allochtonen waren. Heb toen de huur opgezegd en vanwege een wachttijd van 8-15 jaar voor een andere huurwoning ben ik maar in mijn camper gaan wonen. Volgens websites van de Rijksoverheid zou ik recht hebben op een briefadres, zeker omdat het maar tijdelijk zou zijn.
Ik stond nog ingeschreven in de gemeente Medemblik omdat ik mij niet kon uitschrijven omdat ik geen vast adres had. Een briefadres werd sowieso door de gemeente geweigerd omdat ik een camper had, ik zou dan zomaar naar het buitenland kunnen verdwijnen, alsof je dat niet kunt met een personenauto. Ik moest het maar bij het Leger des Heils in Amsterdam proberen. Na veel “overleg” kwamen ze met een voorstel: Ik moest binnen de gemeentegrenzen blijven zolang ik een briefadres had en iedere dag daarvan een bewijs bewaren, één keer per week moest ik die bewijsstukken persoonlijk op het gemeentehuis inleveren. Ik mocht niet eens naar een winkel in een plaats die tegen Medemblik aan ligt. Dat vond ik vrijheidsberoving en ging daar natuurlijk niet mee akkoord en heb toen de beslissing genomen om voorgoed Nederland te verlaten. Heb een half jaar op een camping in het oosten van het land gestaan om te overwinteren en alles te regelen, daarna ben ik op de bonnefooi naar het hoge noorden gereden en woon inmiddels ruim 2 jaar op de Poolcirkel.
Een briefadres klinkt leuk, maar de voorwaarden verschillen heel erg per gemeente.
Wat erg dit. Gelukkig heb ik een andere ervaring. Ik heb 9 mnd met briefadres ingeschreven kunnen blijven. Uiteindelijk niet meer. Toen maar “inwonend” (in theorie) geworden. Die hele GBR administratie is een gedrocht. Het word je idd niet makkelijk gemaakt. Gelukkig is het mij voor 9 mnd wel gelukt.
Hallo Bas Norden,
Ben je nog steeds woonachtig daar?
de gemeente kon niks doen omdat je buren die je treiterden, ALLOCHTONEN waren?
Meen je dit nou echt of ben je gewoon een halve zool??
Bravo voor degenen die besloten hebben vanwege deze waanzin van briefadres en inschrijvingsadres het land te verlaten. Denk er net zo over en ben ook vertrokken. Geen ander land in de wereld heeft dit soort onzin. Het heeft enkel te maken dat Nederland een van de ergste anti-immigranten wetgevingen in het Westen heeft en. los van dat dit immoreel is, worden hier ook nog eens Nederlanders zelf bij de duizenden of misschien wel tien- of honderdduizenden ernstig mee gedupeerd.
Als je Nederland kent weet je dat de huurwoningenmarkt vrijwel op slot zit. Dit soort regels zorgt daar o.a. voor. Het veroorzaakt nl. onnodig woningtekorten want veel woningeigenaren verhuren dan niet. Dat drijft dan weer de prijs op van bestaande huurwoningen die wel op de markt staan.
Het is triest om te horen hoe Nederland nog altijd de Nederlanders op een tweede plaats zetten en anders behandeld als je terug wilt gaan naar je vaderland.
Geen huis voor jou, geen hulp voor jou , zoek het maar uit .
Zeker is dat er wat achter zit om zo behandeld te worden maar als je DAAR over praat dan begeef je je op HEEL dun ijs.
Ik ben 30 jaar geleden op mij zelf naar Brazilië verhuisd want toen al werd de situatie voor de Nederlander al anders en kwam je op de tweede plaats.
Ben blij dat ik toen de stap heb genomen en weet wel zeker dat ik geen voet meer zet in Nederland.
Ter vergelijking onze situatie in Australia:
We wonen heel afgelegen in ‘de bush’. Zoals veel mensen hier.
Maar historisch gezien zijn veel van die ‘bush addresses’ geen echt adres. Er komt geen postbode en niemand weet vaak precies wat het adres is omdat het in het verleden weleens veranderde. Zo sta ik bij de telefoon maatschappij op een ander adres als de elektriciteits firma. De gemeente kent mijn adres niet eens en volgens Google-maps woon ik in een niet bestaand gehucht. Mijn auto kan hier niet geregistreerd worden want het adres komt niet voor in ‘de database’ – en dus ook mijn rijbewijs niet. Dus op papier woon ik overal ergens anders.
Nou is het mooie dat Australia geen burgerlijke stand kent. Privacy is hier tot het uiterste doorgevoerd. Je kunt een zelf gekozen briefadres hebben zonder dat iemand dat ooit iets achter zoekt.
Ik woon al 20 jaar in een heel gerieflijke postbus !
Vertrouwen in de vrijheid heet dat.
Een Nederlandse vriendin van mij (weduwe) kwam na 65 woonachtig te zijn geweest in het buitenland, weer terug naar Nederland. Zij heeft geen geld, niets. Ikzelf, ook Nederlander, woonden ook in het buitenland maar nu weer 30 jaar terug in Nederland. Ik ben weduwnaar met eigen huis en ik woon alleen. Vriendin heeft in Nederland geen woonplaats. Ik zei, kom naar mij toe, ik schrijf je in, jij krijgt BS-nummer, ziekenfonds, enz. Ook, na 65 jaar buitenland, eerst inburgeren. Daarna kijken we wel verder. Onmiddellijk werd ik €250 per maand gekort op mijn AOW (van €650) door de SVB. Wij voeren nu samen een huishouding, m’n onkosten en vaste lasten zijn nu stukken hoger, dus je zal gekort worden, aldus de SVB. Ik heb verder een klein pensioentje, maar nu waren wij rijk voor de Voedselbank. Ik was genoodzaakt om vriendin weer uit te schrijven, vriendin stond op straat. Zij is een blanke Nederlandse, dus krijgt nergens hulp. Ik kreeg m’n €650 p.m. weer terug van de SVB. Gelukkig kon ik vriendin inschrijven op adres van vrienden van ons. Ik betaal nog steeds haar ziekenfonds. Maar nu, ’n jaar later, moet vriendin daar ook weg. Ik heb overal hulp gezocht, maar nada, niets. Het enige wat ik kan doen, is om vriendin weer in te schrijven op mijn adres. Dan weer verhoogde kosten, vaste lasten, plus ook haar ziekenfonds betalen. Dan maar weer €250 p.m. inleveren. Dan naar de Voedselbank. Het enige antwoord wat ik krijg, is dan maar om de overwaarde van mijn huis te gaan verzilveren. Ja, dit nadat je jarenlang hard gewerkt heb om je zaakjes in Nederland voor elkaar te krijgen, waarbij ik ook nooit hulp heb gekregen van de Staat. Voor mij was het 30 jaar geleden net zo moeilijk om mij weer in Nederland te kunnen vestigen, je moest alles maar zelf zien te rooien, alle wetten en regels werkte ook tegen mij als blanke remigrant. Ik had het geluk dat ik me destijds kon inschrijven bij vrienden van ons, maar er werd mij toen al gezegd: “U mag niet tot last komen van de Nederlandse Staat”. Ook werd mij gezegd, als ik binnen drie maanden geen werk had, dan zou ik gevaagd worden om terug te keren naar het land waar ik vandaan kwam. Echt waar. Nu ik m’n zaakjes wel voor elkaar had, nu wordt ik GESTRAFT door de SVB. Vriendin overweegt nu om terug te keren naar het criminele, frauduleuze “buitenland” (Ik wil de naam van het land niet noemen). Dan maar daar op een vuilnishoop te gaan zitten. Dan wel in de zon. Zij voelt zich niet welkom als blanke Nederlandse terug in Nederland. Wat nu? Dan maar liever asiel aanvragen voor vriendin?
Het is niet makkelijk om terugkeer van buitenland,ik ben alleen terug mijn partner en minderjarige kinderen zijn nog in buitenland wij zitten tussen wal en schip,en wordt ik van het kastje naar de muur ik weet niet waar nederland naar toe gaat ik ben de straatloket, dakloos, naar gemeenten, er zijn honderdduizenden voor je wachtenden.
Zelf ben ik 25 jaar en heb ik geen vaste woonplek, dus dat betekent dat ik ook geen zorgverzekering heb en niet naar een dokter of tandarts kan.
Ik sta op het punt om naar het Franse Vreemdelingenlegioen te stappen voor een nieuw bestaan.