Mijn naam is Caroline Peet, ben 60 jaar, getrouwd en woon sinds 2 jaar met mijn man en 4 honden in Serrano, dorpje in Puglia. Ik heb ongeveer 25 jaar bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken gewerkt en had het geluk dat ik nog gebruik kon maken van een regeling dat ik eerder met pensioen kon gaan. We hadden jaren daarvoor al besloten dat we zouden gaan emigreren naar Puglia. Mijn schoonouders woonde daar al 15 jaar en wij kwamen daar al die jaren met vakantie. Zogezegd zo gedaan, in oktober 2021 was het zover en vertrokken we met de 4 honden in de auto naar Puglia. We hadden nog geen huis gekocht en moesten daar nog naar op zoek. Wel hadden we een vakantiehuis waar we voorlopig in konden bivakkeren. Gelukkig hadden we binnen een half jaar een huis gevonden. Midden in een oud dorp, naast de kerk met een groot stuk grond voor de honden. Door de buren en het dorp werden we al snel geaccepteerd en goed opgevangen. Via hen kwamen we ook snel aan de juiste en goedkope klusjesmannen. We werden overladen, en dat is trouwens nog steeds, met verse groenten van het land en af en toe werd er een taart voor ons gebakken.
Een hoop regelen
Regelen van alle voorzieningen e.d. was een gedoe. Voor het aanvragen van water moesten we 3 keer naar het betreffende kantoor, voor dat de formulieren juist waren ingevuld. Gas en licht ging gelukkig makkelijker. Je bent gewend dat dingen in Nederland online gaan, maar zo werkt het hier allemaal niet. Het importeren van de auto was helemaal een drama, en daar hebben we zeker een half jaar over gedaan. Is dat op zich allemaal niet erg want je hebt de tijd. Maar wat wel lastig is, is dat zodra je je uitschrijft uit Nederland, verzekeringen e.d. ook ophouden.
De bureaucratie in Italië
Nu na ongeveer 2 jaar zijn we zo ver dat we de meeste dingen geregeld hebben. We zijn zelfs in het bezit van een Italiaanse identiteitskaart. Terugkijkend zijn het 2 jaren van hard werken geweest om alles zowel in Italië te regelen als af te handelen met Nederland. We hadden van tevoren niet gedacht dat emigreren zoveel met zich mee zou brengen. Ondanks dat we ons goed hadden voorbereid liepen we toch nog tegen veel obstakels op. Wat ook wennen was was de bureaucratie in Italië en de willekeur waarmee zaken worden aangepakt. Het is vaak voorgekomen dat als je de ene dag ergens voor kwam, iets niet mogelijk was en als je de volgende dag terugging en je een andere medewerker trof, dan ging het opeens wel. Ook merkten we dat je met Nederland ook nog wel veel te regelen had en het vaak zoeken was naar de juiste informatie.
Een voorbeeld is belastingen. Je hoort in Italië belastingaangifte te doen en belasting te betalen. Maar omdat ik een uitkering van overheidswege krijg, betaal ik mijn belastingen weer in Nederland. Balen voor mij, want hierdoor kan ik weer geen gebruik maken van de 7% flattax in Italië.
Als vrijwilliger bij Stichting GOED wil ik graag meehelpen om zaken waar men tegenaan kan lopen te verbeteren
Inmiddels kan ik over mijn ervaringen en die van mijn mede emigranten in Puglia wel een heel boek schrijven. Dat is ook een van de redenen geweest om me aan te melden als vrijwilliger bij Stichting GOED. Daarnaast heb ik via mijn Facebook-groepen Nederlanders in Puglia en Advies bij emigratie ook een aardig beeld gekregen waar Nederlanders in het buitenland allemaal tegen aan lopen en geen rekening mee houden. En vaak weten ze niet waar ze aan moeten kloppen voor de juiste informatie.
Ik hoop bij GOED deze ervaringen in te kunnen zetten en mee te kunnen helpen dingen te kunnen verbeteren.
Ik ben blij dat wij nu inmiddels alles achter de rug hebben en hopelijk alles geregeld hebben. Het waren 2 jaren van ups en downs. En dan heb ik het nog niet eens gehad over heimwee, af en toe in de put zitten en gillend weer terug naar Nederland willen rennen.
Toch ben ik blij dat we de stap gezet hebben, we voelen ons al aardig thuis en beginnen een aardig netwerkje van vrienden op te bouwen. De taal zou nog wat verbetering kunnen hebben, maar zoals de Italianen hier zeggen pocco, pocco.
Ik heb heel veel zin om als vrijwilliger aan de slag te gaan en mochten jullie nog vragen hebben, stuur me gerust een berichtje.
Beste Carolina,
Dit artikel kreeg ik, als landencoördinator Italië, toegezonden door Cees Vermeeren, bestuurslid bij de VBNGB.
Ik ben Bastiaan Ippel en woon sinds 2001 in Capo Rizzuto, Calabrië, met heel veel plezier. Ik bleek toen de eerste Nederlander te zijn in de provincie Crotone en zelfs in de Regio Calabria. Ik mag wel zeggen dat ik hier het wiel heb moeten uitvinden. Geen ambtenaar wist kennelijk dat Nederland bij de EU hoorde.
Afin, zodra een a.s. emigrant naar Italië de VBNGB heeft gevonden en vragen heeft over van-alles-en-nog-wat over Italië, probeer ik diegene wegwijs te maken met adviezen en suggesties. In feite doen wij hetzelfde, maar jij voor GOED.
Een onderlinge samenwerking zou voor de Nl-emigrant dan nog beter kunnen uitvallen. Ook zouden we naar elkaar toe een vraagbaak kunnen zijn.
Ik las in je artikel over de Nl-It-belastingen. Omdat je “nog maar” sinds 2021 in Italië woont, zal je vermoedelijk over enkele jaren problemen ondervinden met het touwtrekken daarover tussen beide landen. Momenteel heb ik daarover een zaak lopen bij de Italiaanse belastingrechter. Wellicht meer daarover op een later moment.
Tot zover mijn reactie op je artikel. Ik ben benieuwd naar je vragen en/of suggesties.
Met hartelijke groet,
Bastiaan Ippel.