Vrijwilligers zijn voor de Stichting van onschatbare waarde. Graag willen wij je zo nu en dan kennis laten maken met één van onze vrijwilligers. Wie zijn zij en hoe helpen zij de Stichting Goed. Deze keer vertelt Karin Eastwood in Australië iets over haar zelf. Zij is ambassadeur voor Stichting Goed in Australië.
Note: Karin heeft tijdelijk, vanwege tijdgebrek, haar werkzaamheden voor Stichting GOED gestaakt.
Hallo allemaal, mijn naam is Karin Eastwood. Niet een erg Nederlandse achternaam maar dat komt omdat ik met een Brit getrouwd ben.
Ik ben een eeuwigheid geleden geboren in Den Haag in het toen nog zeer statige Statenkwartier. Als kind had ik een Surinaams, een Indisch en een Canadees vriendinnetje, samen speelden wij in de bomkrater in de straat achter ons huis. Het was ons kasteel en wij waren prinsessen.
Mijn vader was zeevarend en ik heb van hem waarschijnlijk het verlangen geërfd om de wereld te verkennen. En dat heb ik dan ook gedaan. Met mijn beroep als kleermaker kon ik overal ter wereld wel terecht en zo heb ik een tijd in Noord-Ierland gewoond wat in die tijd nog wel eens spannend kon zijn.
Uiteindelijk ben ik terecht gekomen als docent op de kleermakersschool (in Den Haag) en dacht dat het reizen wel gedaan was. Maar toen kwam dus die meneer Eastwood voorbij en hij werkte voor een Internationale maatschappij. Door het werk van mijn man hebben wij 6 jaar in Brunei gewoond, waar mijn kinderen geboren zijn en daarna 4 jaar in Venezuela.
In 1998 kwam ons gezin voor onbepaalde tijd in Perth, West Australië terecht. Omdat ik toch iets om handen wilde hebben ben ik weer begonnen met de kleermakerij. Na drie jaar kreeg ik echter de kolder in de kop en wilde iets anders gaan doen. Dus ik heb gesolliciteerd als Corporate Officer bij ‘Dutch Aged Care’ een organisatie die thuiszorg biedt aan oudere Nederlanders, Duitsers en iedereen die zich daar deel van voelt.
En daar voelde ik mij na velen jaren rond gezworven te hebben, eindelijk thuis. Het contact met Nederlanders had ik toch wel, ongemerkt, heel erg gemist. Voor dat ik het wist was ik lid van de Nederlandse club, hielp ouderen met aanvragen van pensioen en dergelijke. Zo’n acht jaar geleden ben ik bij het team gekomen van de Dutch Community Radio, iets waar ik in het begin wat zenuwachtig over was. Maar nu ben ik niet meer te houden, zie ik iets Nederlands of hoor ik iemand Nederlands spreken, dan spring ik op met mijn mobiel om een interview op te nemen.
Karin Michele Eastwood-Helder.